واکاوی خیار شرط از منظر فقه امامیه

نویسندگان :

جهانبخش غدیری¹، حدیث حسنوند²،
استادیار، حقوق خصوصی، واحد خرم‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم‌آباد، ایران¹، دانشجوی دکتری، حقوق خصوصی، واحد خرم‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم‌آباد، ایران²
شماره صفحه : 302-294
DOI :
چکیده :

شرط ضمن عقدی که برای مدت معین و به نفع متعاملین یا یکی از آن‌ها و یا شخص ثالثی باشد را خیار شرط می‌گویند. قانونگذار در قانون مدنی طی مواد 399 الی 401 به آن پرداخته است؛ لکن بجای بیان مفهوم خیار شرط، صرفا به مصادیق آن اشاره کرده است. با توجه به آنکه امروزه این نوع از شروط در میان متعاملین رواج بیشتری یافته است، و با توجه به نقص بیان قانون در این خصوص، به علاوه آنکه قانون اساسی تعارض قانون با شرع مقدس را نپذیرفته است، اهمیت بررسی خیار شرط از دیدگاه فقه امامیه روشن است. لذا در مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به واکاوی خیار شرط در دیدگاه فقهای امامیه پرداخته شد. ابتدا تعریف کلی خیارات و خاصه خیار شرط بیان شد. سپس، ادله و مبانی فقهی خیار شرط مورد بررسی قرار گرفت. پس از آن انواع خیار شرط و جعل خیار برای ثالث بیان گردیدند و در نهایت تعیین مدت در خیار شرط مورد بحث قرار گرفت. نتیجتاً مشخص گردید که مدت در خیار شرط می‌بایست مجهول نبوده و معلوم باشد.

موضوع : فقه و حقوق
کلمات کلیدی : حقوق ایران، خیارات، خیار شرط، فقه امامیه
لینک ارجاع مقاله :
www.hijournal.ir/fa/downloadpaper.php?pid=441&rid=41&p=A

---

تعداد بازدید از مقاله : 9
تعداد دانلود فایل : 2