تملک به نفع ثالث در حقوق ایران و فقه

نویسندگان :

رضا کاشانی¹، حورا کاشانی²،
دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران¹، دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران²
شماره صفحه : 625-615
DOI :
چکیده :

مالکیت از موضوعات مهم اقتصادی است و هدف از جعل آن اعطای حق تصرف به مالک است. زمین در طی قرون و اعصار همواره یکی از اساسی‌ترین منابع تأمین ثروت بشر بوده و از این جهت، ایجاد و اکتساب مالکیت آن شایان توجه است. انتقال مالکیت غالباً به وسیله توافق دو اراده آزاد تحقّق می‌پذیرد و این امر که بتوان با اراده انشایی یک طرف، مالی را به دیگری منتقل نمود، به نحوی که بدون اعمال اراده منتقل الیه آن مال، وارد ملکیت و دارایی وی شود، به دلیل تعارض با استقلال و آزادی افراد مورد اقبال واقع نشده است. با بررسی متون فقهی و قوانین موضوعه‌ی ایران، این نتیجه به دست می‌آید که مهم‌ترین اسباب تملّک اراضی برای اشخاص حقیقی، عقود به ویژه عقد بیع است. پس از عقود، شایع‌ترین سبب تملّک اراضی برای اشخاص حقیقی ارث است. برای اشخاص حقوقی عقد بیع و نص قوانین موضوعه از مهم‌ترین اسباب تملّک اراضی است. در مورد تملّک اراضی موات از طریق احیای آن‌ها، در قوانین موضوعه‌ی ایران تعارض آشکاری دیده می‌شود. از نظر برخی نویسندگان حقوق مدنی ایران نیز، قانون مدنی همچون نظر مشهور فقها اراده انشایی یک طرف را به طور ابتدایی در ایجاد ملکیت برای دیگری، خلاف قاعده می‌داند و جز در موارد استثنایی آن را طرد می‌نماید، امّا اینکه این نظر تا چه اندازه در سیستم حقوقی ایران پذیرفته شده، قابل تأمّل است.

موضوع : فقه و حقوق
کلمات کلیدی : ملک، تملک، شخص ثالث، حقوق ایران، فقه
لینک ارجاع مقاله :
http://www.hijournal.ir/fa/downloadpaper.php?pid=68&rid=10&p=A

---

تعداد بازدید از مقاله : 866
تعداد دانلود فایل : 147