بررسی ضمان عهده و تعهد به فعل ثالث

نویسندگان :

حورا کاشانی¹، رضا کاشانی²،
دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران¹، دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران²
شماره صفحه : 590-576
DOI :
چکیده :

تعهد به فعل ثالث به عنوان یک تأسیس سودمند حقوقی مبنای بسیاری از قراردادهای مدنی و تجاری است و از آنجا که این تأسیس حقوقی هیچ تعهدی برای شخص ثالث قبل از تنفیذ ایجاد نمی‌نماید، بر خلاف ظاهر آن، موجب انحراف از اصل نسبی بودن قراردادها نمی‌شود. به طور کلی وقتی شخصی متعهد گردد، شخص ثالثی را نسبت به انجام فعلی اعم از مادی یا حقوقی متقاعد نماید، به آن تعهد به فعل ثالث گفته می شود. این نهاد حقوقی در قوانین ایران مورد توجه کافی قرار نگرفته است و تعهد به فعل ثالث در قانون مدنی ما عنوان خاصی ندارد. هرچند در ماده 234 قانون مدنی تعریف شرط فعل آمده است. اصل آزادی قراردادها به عنوان یک اصل در حقوق قراردادها شناخته شده و حاکم بر روابط طرفین قرارداد است. به موجب این اصل، قرارداد مخلوق اراده طرفین بوده و ارادۀ طرفین، تعیین کنندۀ قواعد مسئولیت قراردادی می‌باشد، بدین جهت طرفین همان گونه که در تعیین تعهدات خویش آزادی کامل دارند، به همین گونه نیز در تعیین و تعدیل قواعد مسئولیت قراردادی و ضمانت اجرای تعهدات خویش آزاد بوده و حق کاهش یا افزایش مسئولیت حاصله از نقض قرارداد را دارند. به عبارت دیگر در مسئولیت قراردادی، تعهد مربوط به جبران خسارت، از توافق طرفین قرارداد ناشی می‌شود. پس همان گونه که دو طرف عقد می‌توانند در روابط خود ایجاد تعهد نمایند، این حق را نیز دارند که نتیجۀ تخلّف از آن را نیز آزادانه معین نمایند و مادۀ 230 قانون مدنی گواه بر این مدعاست.

موضوع : فقه و حقوق
کلمات کلیدی : ضمان عهده، ضامن، آثار ضمان، تعهد به فعل ثالث
لینک ارجاع مقاله :
http://www.hijournal.ir/fa/downloadpaper.php?pid=65&rid=10&p=A

---

تعداد بازدید از مقاله : 570
تعداد دانلود فایل : 143