نگاه نظام حقوقی ایران به دسترسی به اطلاعات

نویسندگان :

شهره شهسواری فرد¹،
عضو هیات علمی دانشکده حقوق- علوم سیاسی، دانشگاه آزاد واحد سیرجان، استان کرمان، ایران¹
شماره صفحه : 114-101
DOI :
چکیده :

یکی از پایه های اساسی حکومت های شفاف، حق دسترسی شهروندان به اطلاعات است تا قادر به مشارکت مستقیم و غیر مستقیم در امور گردند. این حق، یکی از مهمترین مصادیق آزادی های فکری است و نظامهای حقوقی جهان هر کدام به طرق گوناگون نسبت به این مساله اقبال نشان داده اند. نظام حقوقی ایران نيز با تصویب «قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات» در سال 1388 در زمینه این حق بنیادین قواعدی را وضع نموده، اما در عمل اجرای آن با مواردی روبرو گردیده است. در این راستا نگارنده با نگاهی توصیفی- تحلیلی به بررسی مبانی نظری حق دسترسی به اطلاعات به عنوان مصداقي از آزادیهای اساسی بشری و جایگاه آن در نظام حقوقی ایران پرداخته است. نتایج حاکی از آن است هر چند این حق در قانون اساسی به صورت ضمنی و در«قانون انتشار و دسترسی به اطلاعات» به صورت صریح به رسمیت شناخته شده است و قانون مجازات اسلامی نیز در حمایت از ارزش های مندرج در قانون اساسی، در قبال سلب غیرقانونی این حق، ضمانت اجرای کیفری پیش بینی نموده است، اما به دليل فقدان ضمانت اجرا و «ادب دروني و بيروني» قوانين، تحقق اين مهم با ايراداتي مواجه شده و دسترسي به اطلاعات با مفاهيم پرطمطراقي مانند امنيت ملي يا حفظ حريم خصوصي تحت الشعاع قرارگرفته است.

موضوع : فقه و حقوق
کلمات کلیدی : آزادیهای سیاسی، دسترسی به اطلاعات، امنیت ملی،حريم خصوصي
لینک ارجاع مقاله :
www.hijournal.ir/fa/downloadpaper.php?pid=206&rid=26&p=A

---

تعداد بازدید از مقاله : 180
تعداد دانلود فایل : 51